ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ: Θάνος Κωτσόπουλος, Ο θεατράνθρωπος πίσω από την αυλαία

Σελίδες:144, Τιμή: €

Πολλοί γνωρίζουν τον Θάνο Κωτσόπουλο
Ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας. Ποιητής.

Πόσοι γνωρίζουν τις πτυχές τις ιδιωτικής του ζωής;
O συγγραφέας του βιβλίου αυτού, λόγω της άμεσης συγγένειάς του με τον μεγάλο θεατράνθρωπο, δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη, παράλληλα με την υπενθύμιση των καλλιτεχνικών επιτευγμάτων του, να γίνει κοινωνός ολόκληρης της καλλιτεχνικής και προσωπικής ζωής του.
Φωτίζει, επίσης, τις ανθρώπινες σχέσεις και τις συνθήκες που επικρατούσαν την περίοδο που έζησε, τόσο στην μετεμφυλιακή προδιδακτορική ελληνική κοινωνία, όσο και στο χώρο του θεάτρου.
Μέσα από τα γεγονότα που περιγράφονται παρελαύνουν σπουδαίες θεατρικές προσωπικότητες

Ο Θάνος Κωτσόπουλος γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1911 στην Αθήνα και πέθανε στις 18 Μαρτίου 1994. Υπήρξε Έλληνας ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης, πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1931) και παράλληλα αριστούχος απόφοιτος της Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1932). Υπήρξε πρωταγωνιστής σε μεγάλο αριθμό θεατρικών έργων ως συνεργάτης στο Εθνικό Θέατρο, στο Θέατρο του Κ. Μπαστιά, στο θίασο Κατερίνας και στο θίασο Μανωλίδου - Παπά - Κωτσόπουλου. Το 1946 διορίστηκε καθηγητής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου όπου το 1962 ανέλαβε διευθυντής. Στη περίοδο 1967 - 1973 περιορίσθηκε ως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Κ.Θ.Β.Ε.) στα έργα "Θυσία του Αβραάμ", "Αγαμέμνων", "Μάκβεθ", "Βασιλιάς Ληρ", "Φιλάργυρος", "Ερωτόκριτος" κ.ά. Έχει διακριθεί σε ρόλους του αρχαίου Δράματος.

Μεγάλη επίσης υπήρξε η συμβολή του στον κινηματογράφο και στη τηλεόραση. Αν και το 1974 συνταξιοδοτήθηκε,(όπου και συνέχισε να διδάσκει σε δραματικές σχολές), το 1978 διορίσθηκε διευθυντής του Άρματος Θέσπιδος.

Επίσης υπήρξε συγγραφέας των παρακάτω θεατρικών έργων: "Ο πόλεμος τελείωσε" (Α' Καλοκαιρινό βραβείο), "Ο Λυτρωμός", "Εδώ δεν είναι Μεξικό", "Ατρείδες" κ.ά., καθώς και μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων. Έκανε δε και πολλές περιοδείες στο εξωτερικό και είχε τιμηθεί με πολλά παράσημα*.
Μιλούσε Αγγλικά και Γαλλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Σύζυγός του ήταν η επίσης ηθοποιός Άννα Ραυτοπούλου. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο.


 Φιλμογραφία

• Έτσι έσβησε η ζωή μου (1952)
• Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955)
• Ζάλογγο, το κάστρο της λευτεριάς (1959)
• Καραγκιόζης, ο αδικημένος της ζωής (1959)
• Ένα νερό, κυρα-Βαγγελιώ (1959)
• Ηλέκτρα (1962)
• Δίψα για ζωή (1964)

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Ο Δρ. Χρήστος Χρηστάκης, γιος της αδελφής του Θάνου Κωτσόπουλου,  γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1962 τελείωσε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Από το 1962 μέχρι το 1967 πήρε την ειδικότητα του Οφθαλμίατρου εργαζόμενος σαν βοηθός και επιμελητής στην Παν. Κλινική Graz Αυστρίας. Από το 1967 μέχρι το 1984 εργάσθηκε σαν επιμελητής στην Οφθαλμολογική κλινική του Ν. Παμμακάριστος ενώ παράλληλα άσκησε το επάγγελμα του Οφθαλμίατρου μέχρι το 2009.
Στα χρόνια αυτά παρουσίασε έντονη επιστημονική δραστηριότητα στην ειδικότητά του, με συμμετοχή και παρουσίαση ικανού αριθμού εργασιών σε ελληνικά και διεθνή Συνέδρια, όπως και με τη συγγραφή άρθρων σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά.

Το 2009 επιχείρησε να καταγράψει σαν συγγραφέας τις προσωπικές αναμνήσεις του από την άσκηση του επαγγέλματος, με ένα μικρό βιβλίο υπό τον τίτλο «Εύθυμες και τραγικές ιστορίες μέσα από το μάτι ενός οφθαλμίατρου».
Το 2010 δοκιμάζει με το βιβλίο που έχετε ανά χείρας να περιγράψει την ιδιωτική ζωή ενός μεγάλου θεατρανθρώπου του Θάνου Κωτσόπουλου, του οποίου υπήρξε άμεσος συγγενής.
Η καταγραφή της βιογραφίας του Θάνου Κωτσόπουλου θεωρήθηκε από τον συγγραφέα μια ηθική υποχρέωση στη μνήμη του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη, που δίνει την ευκαιρία στους παλαιότερους αναγνώστες, να τον θυμηθούν και στους νεότερους, να τον γνωρίσουν.

ΙΛΙΑ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΗ-SANGMEISTER, Ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΦΩΝΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ

Σελίδες:328, Τιμή: € 28,00

Διερευνάται για πρώτη φορά στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία, η ιστορία του ελληνικού τεκτονισμού κατά την εποχή του Διαφωτισμού με βάση αδημοσίευτο υλικό, έγγραφα και απεικονίσεις, που συγκεντρώθηκε μετά από έρευνα σε Αρχεία και Βιβλιοθήκες στη Γερμανία, στην Αυστρία και στην Ελλάδα. 

Καταδεικνύονται οι πολλαπλοί ρόλοι που διαδραμάτισε στον 18ο αιώνα και στις αρχές του 19ου ο τεκτονισμός για την ελληνική κοινωνία, τόσο στις παροικίες του ελληνισμού, όσο και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία..

Για τους Έλληνες της Διασποράς η μύηση στις στοές αποτέλεσε μέσο για να ενταχθούν στην εκάστοτε τοπική κοινωνία και να διεισδύσουν σε ήδη συγκροτημένα επικοινωνιακά δίκτυα, τα οποία αξιοποίησαν προς όφελος των δικών τους οικονομικών και λοιπών δικτύων.

Παράλληλα, ο τεκτονισμός λειτούργησε ως ένας από τους διαύλους μέσω των οποίων η ελληνική κοινωνία γνώρισε τις ιδέες του Διαφωτισμού και την ιδεολογία της ανερχόμενης ευρωπαϊκής αστικής τάξης. 

Η συμμετοχή των Ελλήνων στον τεκτονισμό, επηρεάζοντας τις αντιλήψεις της νεοελληνικής κοινωνίας για τη φιλανθρωπία, τη φιλία, τον πατριωτισμό και την ομόνοια, συνέβαλε στη διαμόρφωση της κοινωνικής και της εθνικής ταυτότητας της εκκολαπτόμενης ελληνικής αστικής τάξης.

Στο βιβλίο αυτό, η συστηματική επιστημονική μελέτη του τεκτονισμού συνιστά βασική προϋπόθεση για να κατανοήσουμε στις αποχρώσεις τους, τις κοινωνικές ανακατατάξεις και τις ιδεολογικές διαμάχες που βίωσε η ελληνική κοινωνία κατά την εποχή του Διαφωτισμού. 

Παρατίθεται αναλυτική βιβλιογραφία και δημοσιεύεται πλούσιο κι ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό.




Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Η Ίλια Χατζηπαναγιώτη – Sangemeister είναι νεοελληνίστρια, πτυχιούχος του Τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βιέννης.

Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Βόννης (1997-2002), στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης (2006) και στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου (2002-μέχρι και σήμερα). Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην έρευνα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού με έμφαση στον νεοελληνικό διαφωτισμό. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες για ζητήματα που αφορούν στην νεοελληνική λογοτεχνία (18ος-19ος αι.) στην ευρωπαϊκή ταξιδιωτική γραμματεία, στην έκδοση κειμένων, στην ιστορία του βιβλίου, στην ιστορία των ιδεών και στην πολιτισμική ιστορία.

Το ανά χείρας βιβλίο είναι το τέταρτο που δημοσιεύει. Έχουν προηγηθεί: μία μονογραφία με θέμα την πρόσληψη του Άλλου και τα εθνικά στερεότυπα στην ταξιδιωτική γραμματεία του 18ου αιώνα, με τον τίτλο Graecia Mendax (Βιέννη 2002), μία δίτομη σχολιασμένη βιβλιογραφία της ευρωπαϊκής ταξιδιωτικής γραμματείας του 18ου αιώνα για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, με τίτλο Griechenland, Zypern, Balkan und Levante (Eutin 2006), και η έκδοση (editio princeps) του έργου του Ευγένιου Βούλγαρη Έκθεσις της Ταυρικής Χερσοννήσου (Αθήνα 2008).

2012, ΄Ερχεται το τέλος?

TΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΙΣΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ

ΣΕΛΙΔΕΣ:116, ΤΙΜΗ:….

Έρχεται , λοιπόν, το τέλος του κόσμου το 2012 κατά τις προβλέψεις των Μάγια;

Tο πιθανότερο είναι η ημερομηνία αυτή να είχε επιλεγεί με κριτήριο την άποψή τους για το πότε δημιουργήθηκε ο κόσμος, χρονολογία από την οποία έβγαλαν συμπέρασμα για το πότε πίστευαν ότι θα καταστραφεί.

Θεωρούσαν την καταστροφή ως νομοτέλεια, δηλαδή πως υπήρξαν και προγενέστεροι του δικού μας πολιτισμού, οι οποίοι είχαν καταστραφεί επίσης. Η άποψη αυτή καταγράφεται επίσης στους μύθους κι άλλων πολιτισμών

Ο πολιτισμός των Μάγια , που ήκμασε ανάμεσα στο 250 και το 925 μΧ., διακρίθηκε ιδιαίτερα στην Αστρονομία και είχε αναπτύξει μια κυκλική αντίληψη του χρόνου, με διαδοχικούς κύκλους γέννησης, καταστροφής και αναγέννησης.

Οι Μάγια είχαν διαμορφώσει παράλληλα και μια ιδιαίτερα περίπλοκη Αστρολογία, η οποία καθόριζε τις καθημερινές τους δραστηριότητες και ήταν αποτέλεσμα γνώσεων, που οι ιερείς τους απόκτησαν μετά από αιώνες αστρονομικών παρατηρήσεων.

Είχαν υπολογίσει με μεγάλη ακρίβεια πολλά αστρονομικά γεγονότα, όπως εκλείψεις του Ήλιου και τις Σελήνης, διαβάσεις της Αφροδίτης μπροστά από τον Ήλιο, τη διάρκεια του κύκλου των ηλιακών κηλίδων και άλλα.

Οι Μάγια έκαναν τις παρατηρήσεις τους ώστε να είναι σε θέση να κάνουν διάφορες προβλέψεις και προφητείες για το μέλλον του δικού τους πολιτισμού. Και η αλήθεια είναι ότι κατάφεραν να προβλέψουν την παρακμή και τον τελικό αφανισμό του!

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει :

• ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΙΣΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ.

• ΤΗΝ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΗΣ.

• ΟΔΗΓΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΕΞΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΤΟΥ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟΥ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΜΑΓΙΑ.

Ο ΗΛΙΑΣ ΤΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Αφιέρωσε μακρόχρονη περίοδο της ζωής του στη μελέτη των πολιτισμών, της φιλοσοφίας και της φύσης της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Παράλληλα έχει ταξιδέψει σε 70 χώρες.

Συνεργάστηκε με το Πανεπιστήμιο Αθηνών, την Unesco, το Διπλωματικό Σώμα της Λατινικής Αμερικής και με έντυπα ως αρθρογράφος πολιτιστικών θεμάτων.

ΣΤΕΛΛΑ ΠΡΙΟΒΟΛΟΥ: ROSA FRESCA AULENTISSIMA, ΤΟ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΩΝ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑ DARIO FO

ΜΕ ΤΗΝ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ

ΣΕΛΙΔΕΣ: 144, ΤΙΜΗ: € 19

Ερωτικό Μεσαιωνικό ποίημα, θεμελιώδες της Ιταλικής Λογοτεχνίας, αμετάφραστο μέχρι στιγμής στην Ελλάδα, που αποδίδει με τρόπο μοναδικό μέσα από στίχους ελεύθερους, με ρυθμό, άλλοτε εμφανή και άλλοτε εσωτερικό, για να διατηρηθεί η φρεσκάδα και ο αυθορμητισμός του ποιητή, η μελετήτρια των Carmina Burana και του Dario Fo, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Στέλλα Πριόβολου.

Μετάφραση, η οποία είναι η μόνη ελληνική που επιχορηγήθηκε το 2009 από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ιταλίας, το οποίο θεωρεί ότι το μεσαιωνικό αυτό ποίημα, χαρακτηριστικό δείγμα της κλασικής ιταλικής κουλτούρας, πρέπει να γίνει προσιτό και στην ελληνική γλώσσα. Πλαισιώνεται δε από ευρύτατη μελέτη και εκτεταμένο σχολιασμό από την ίδια τη μεταφράστρια.

Το «Rosa Fresca Aulentissima» παραμένει πάντα επίκαιρο και θελκτικό, δεν περιορίζεται σε ένα χαριτωμένο ερωτικό διάλογο μεταξύ εραστών, αλλά αναδεικνύει κοινωνικά, πολιτικά και θεολογικά ζητήματα της εποχής του.

Οι δύο πρόσωπα που του διαλόγου κινούνται και συμπεριφέρονται ως πρόσωπα ζωντανά και αληθινά, σύμφωνα με τη δική τους φρασεολογία και τη δική τους κυρίως ψυχολογία.

Γράφτηκε από τον πολυσυζητημένο για την προσωπικότητά του ποιητή Cielo d’ Alcamo με τίτλο Contrasto, όμως έγινε ευρύτερα γνωστό από το πρώτο ημιστίχιό του ως Rosa Fresca Aulentissima. Επιλεκτικά αναφέρεται σε αυτό και ο Δάντης στο έργο του « De Vulgari Eloquentia».

Ενδεικτικά αναφέρονται οι πρώτες δύο στροφές και η τελευταία του ποιήματος:

1.Τριαντάφυλλο ευωδιαστό, φρέσκο και καλοκαιρινό

ανύπαντρες και ύπαντρες γυναίκες σε ποθούνε

απ’ τη φωτιά θα μ’ έβγαζες αν το επιθυμούσες

την ηρεμία μου έχασα και νύχτα και ημέρα

καθώς στη σκέψη μου εσύ μονάχα είσαι κυρά μου.

2. Αν για μένα υποφέρεις, είν’ η τρέλα που σε δέρνει

κι’ αν τη θάλασσα οργώσεις , κι’ αν ανέμους πάλι σπείρεις

το χρυσάφι όλου του κόσμου, κι’αν θα μάζευες εσύ

κτήμα σου μ’ αυτό τον τρόπο να με κάνεις δεν μπορείς

κάλλιο τα μαλλιά να κόψω για ζωή μιας μοναχής.

32. Κύρη μου, μόλις ορκιστείς, τα πάντα εγώ θα φτιάξω

χωρίς καμία άμυνα μπροστά σου θα λυγίσω

αν και σε περιφρόνησα, στην αγκαλιά σου πέφτω,

και στο κρεβάτι πάμε πια, γιατί άραγε ποιος ξέρει

το πεπρωμένο το καλό τι πρόκειται να φέρει.

Στο ποίημα «Rosa Fresca Aulentissima» ο Dario Fo αφιερώνει ένα ομώνυμο κεφάλαιο στο έργο του Mistero Buffo, που του χάρισε το βραβείο Νόμπελ. Βλέπει με το δικό του θεατρικό μάτι ένα ποίημα για το οποίο χύθηκε μελάνι πολύ από τους φιλολόγους προκειμένου να εξιχνιάσουν την ταυτότητα και την προσωπικότητα του ποιητή και να ερμηνεύσουν τους υπαινικτικούς στίχους του. Χαρακτηριστικά ο ίδιος επισημαίνει ότι «είναι ένα από τα πρώτα κείμενα του σατιρικού- γκροτέσκο θεάτρου».

Το μάτι βέβαια των φιλολόγων και εκείνο του θεατράνθρωπου Dario Fo δεν είναι …ζευγάρι, και είναι συναρπαστικό να παρακολουθεί ο αναγνώστης τη διαπάλη των απόψεων.

Η ερωτική ποίηση συγκινεί και ενδιαφέρει διαχρονικά, δύσκολα όμως μπορεί να φανταστεί κανείς ότι το Μεσαίωνα γράφτηκε ένα ερωτικό ποίημα τόσο αξιόλογο, όχι μόνον ως κείμενο λογοτεχνικό, αλλά και ως στίχος βαθύτατα αισθησιακός ικανός να προσεγγίσει τον σημερινό αναγνώστη.

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΡΙΑ:

Η ΣΤΕΛΛΑ ΠΡΙΟΒΟΛΟΥ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ελληνική, Γαλλική και Ιταλική Φιλολογία και είναι διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Αθηνών και Ρώμης.
Είναι Πρόεδρος του Τμήματος Ιταλικής και Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας και Αναπληρώτρια Πρόεδρος του Τμήματος Σλαβικών Σπουδών.
Διετέλεσε Ειδική Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας ενώ από το 1994-2001 Πρόεδρος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Επίσης ήταν τακτικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης.
Είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Επιστημόνων Πανεπιστημίων Ιταλίας.
Έχει τιμηθεί με την ανώτατη διάκριση του Ιταλικού Κράτους του Ιππότη της Ιταλικής Δημοκρατίας.
Έχει δημοσιεύσει μελέτες για τα Carmina Burana, τον Dario Fo και τη Λογοτεχνία του Μεσαίωνα. Επίσης πολλά άρθρα, σχόλια και κριτικές στον επιστημονικό και ημερήσιο τύπο
.

RICCARDO CHIABERGE: Το σωματίδιο του Θεού. ΑΠΟ ΤΟ BING BANG ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΤΟΝΙΑ ΤΣΙΤΣΟΒΙΤΣ

Σελίδες: 204, Τιμή: € 23,00

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ;
• Πού την τοποθετούν οι επιστήμονες;
• Τι πιστεύει γι αυτήν η θρησκεία;
• Έχει η Εκκλησία τελειώσει τους λογαριασμούς της με το Γαλιλαίο;
• Είναι δυνατό ένας επιστήμονας να πιστεύει στο Θεό;
• Ποια επιχειρήματα έχουν οι εχθροί του Δαρβίνου;
• Τι είναι αυτό το αρχικό σωματίδιο «Το σωματίδιο του Θεού» με το οποίο έγινε το Big Bang, η περίφημη Μεγάλη Έκρηξη των Επιστημόνων;
• Ή μήπως το Σύμπαν είναι ένα δημιούργημα του Θεού;


ΕΝΑ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΕ ΔΥΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ:
• Τον Ιησουίτη Καθηγητή Καρδινάλιο Τζορτζ Κόιν, Αστρονόμο του Πάπα και
• Τον κοσμικό Καθηγητή Άρνο Πενζίας, κάτοχο Νόμπελ Φυσικής, επειδή συνέλαβε πειραματικώς τον απόηχο του Big Bang.
Μια αντιπαράθεση μεταξύ Εκκλησίας και Επιστήμης που διαρκεί αιώνες.
Ακολουθώντας το μίτο μιας παθιασμένης ανταλλαγής απόψεων, το βιβλίο αφηγείται γεγονότα, τόπους και πρόσωπα που αποτελούν σύμβολο των συνόρων μεταξύ Λογικής και Θρησκείας.
Ο νομπελίστας δεν πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού και της ψυχής, ο Ιησουίτης θεωρεί το επιστημονικό έργο αδιαχώριστο από την προσευχή και από τη σχέση με το Δημιουργό.

«Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΟΥ ΕΡΕΥΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΩ ΕΝΑ ΣΥΜΠΑΝ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ Μ’ ΑΓΑΠΑ». Τζορτζ Κόιν

«ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΥΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ. ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ. ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΝΤΩΣ ΨΥΧΗ, ΤΟΤΕ ΑΥΤΗ ΘΑ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΤΡΟΥΙΣΜΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΟ DNA ΜΑΣ».

Άρνο Πενζίας

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ο Ρικάρντο Κιαμπέρτζε [Riccardo Chiaberge ] γεννήθηκε στο Τορίνο, το 1947. Δημοσιογράφος για θέματα Επιστήμης και Πολιτισμού, σήμερα διευθύνει το σχετικό Κυριακάτικο ένθετο της ιταλικής εφημερίδας Sole 24 Ore.

Έχει εργασθεί για το Centro Einaudi di Torino διευθύνοντας την εκδοτική σειρά «Biblioteca della libertà» και στις εφημερίδες «Stampa», «Mondo» και «Corriere della Sera».

Arno Allan Penzias

Ο Arno Allan Penzias είναι εβραίος που γεννήθηκε στο Μόναχο στις 26 Απριλίου 1933. Σήμερα είναι αμερικανός πολίτης και διαπρεπής φυσικός, τιμημένος με το βραβείο Nobel της Φυσικής το 1978.

Στην εποχή του Ναζισμού η οικογένειά του υπέστη πολλές διώξεις με αποτέλεσμα να επιλέξει το 1940 τη φυγή στη Νέα Υόρκη, όπου το 1946 ο Penzias έγινε αμερικανός πολίτης.

Σπούδασε στο Brooklyn Technical High School, στο City College of New York και στο Columbia University, από όπου έλαβε διδακτορικό το 1962.

Εργαζόμενος για την Bell Labs στο New Jersey συνεργάστηκε με τον Robert Woodrow Wilson εκτελώντας αστρονομικά πειράματα με κεραίες υψηλής λήψης. Το 1946 συνέλαβαν με μια υπερευαίσθητη κεραία κάποιους θορύβους που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν. Στην αρχή υπέθεσαν πως είναι ο απόηχος από τους θορύβους της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια ότι είναι παράσιτα από τα περιττώματα των περιστεριών που συνήθιζαν να κάθονται πάνω στην κεραία.
Όμως παρότι απομάκρυναν τα περιστέρια ο θόρυβος εξακολουθούσε να ακούγεται.. Δημοσίευσαν τις παρατηρήσεις τους και αργότερα απέδειξαν ότι πρόκειται για τα μετέπειτα ονομασθέντα «cosmic microwave background radiation (CMB)», δηλαδή ο απόηχος της Μεγάλης Έκρηξης, του Big Bang!

Η ανακάλυψη ήταν σημαντική επειδή επέτρεψε στην Αστροφυσική Επιστήμη να επιβεβαιώσει τη μέχρι τότε θεωρητική Big Bang, αλλά και να διορθώσει τη μέχρι τότε σχετική θεωρία
Για την ανακάλυψή τους αυτή οι Penzias and Wilson έλαβαν το 1978 το βραβείο Nobel από κοινού με τον Pyotr Leonidovich Kapitsa, ο οποίος έκανε ανάλογες ανακαλύψεις παρότι εργάστηκε χωριστά από τους δύο πρώτους.

Ο Penzias σήμερα ζει στο Highland Park του New Jersey.
Εργογραφία:

Penzias; Wilson (1970), "Microwave Noise from Rainstorms".

Wilson; Penzias (1967), "Isotropy of Cosmic Background Radiation at 4080 Megahertz".

Penzias (1979), "The Origin of the Elements".

Penzias (1980), "Nuclear Processing and Isotopes in the Galaxy".

George Coyne

Ο George Coyne είναι Ιησουίτης ιερωμένος και Αστρονόμος. Γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1933 στη Βαλτιμόρη των Η.Π.Α και από την ηλικία των 18 κατατάχθηκε στο τάγμα των Ιησουιτών.

Διευθύνει το Πλανητάριο του Βατικανού και είναι επικεφαλής Αστρονομικού ερευνητικού κέντρου που εδρεύει στην Tuscon, στο Πανεπιστήμιο της Arizona.

Ο πατήρ και καθηγητής Coyne οργανώνει τις περίφημες διεθνείς συναντήσεις επιστημόνων Divine Action, οι οποίες αποσκοπούν στην προσέγγιση Επιστήμης και Θρησκείας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Σπούδασε Μαθηματικά και Φιλοσοφία στο Fordham University της Νέας Υόρκης και ειδικεύτηκε στις αστρονομικές μετρήσεις στο Πανεπιστήμιο Georgetown University. Διετέλεσε ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Harvard, στο National Science Foundation του πανεπιστημίου του Scranton . Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Arizona και διεξήγαγε ερευνητικό έργο στο εκεί Lunar and Planetary Laboratory (UA LPL)

Παράλληλα σπούδασε Θεολογία στο Woodstock College του Maryland και στη συνέχεια, το 1965, έγινε ιερέας της Καθολικής Εκκλησίας

Από το 1969 συνδέθηκε με το Πλανητάριο του Βατικανού (Vatican Observatory). Έγινε καθηγητής εκεί και το 1978 διευθυντής. Επίσης έγινε επίσης διευθυντής στο τμήμα Αστρονομίας στο UA Steward Observatory, στις ΗΠΑ.

Ιδίως στο Vatican Observatory διακρίθηκε για το ερευνητικό του έργο. Ως συνέπεια αυτής του της δραστηριότητας το αστεροειδής «14429 Coyne» πήρε το όνομά του.

Είναι μέλος των International Astronomical Union, the American Astronomical Society, the Astronomical Society of the Pacific, the American Physical Society and the Optical Society of America.

Το συγγραφικό του έργο αριθμεί περί τα εκατό βιβλία.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Δεν είναι μόνο οι θρησκευτικές αρχές, ή οι φοντεμανταλιστές κάθε δόγματος και ιδεολογίας, που φρενάρουν την επιστημονική ελευθερία. Μια από τις συχνότερες κατηγορίες που απευθύνουν στη σύγχρονη επιστήμη, ακόμη και καθολικοί κύκλοι, είναι ότι η Big Science υποτίθεται ότι είναι υποδουλωμένη όλο και περισσότερο στις δυνάμεις της αγοράς και του κέρδους που σέρνουν πίσω τους την κοινωνία και κατευθύνουν τις χρηματοοικονομικές ροές ανάλογα με τις προτιμήσεις τους και τα συμφέροντά τους, σε βάρος της βασικής έρευνας και των λιγότερο επικερδών τομέων από οικονομικής πλευράς, αλλά που συχνά δεν είναι λιγότερο ουσιώδεις για την ευημερία της ανθρωπότητας. Η Εκκλησία και οι άλλοι πνευματικοί θεσμοί υποτίθεται ότι έχουν επομένως το καθήκον να υπενθυμίζουν στους ερευνητές και στις επιχειρήσεις τις πραγματικές προτεραιότητες.

Ο Πενζίας αποδραματοποιεί το θέμα: « Αν πάμε πίσω στους αιώνες, η έννοια του ανεξάρτητου επιστήμονα είναι μια αυταπάτη. Ο Σωκράτης ήταν ένας λιθοξόος. Το μεγαλύτερο μέρος των επιστημόνων, στο κάτω-κάτω, εμπλέκεται σε κάποια οικονομική δραστηριότητα. Τα πρώτα πανεπιστήμια έτσι γεννήθηκαν: Ομάδες φοιτητών στρατολογούσαν τους καθηγητές. Οι αδελφότητες, τα κολλέγια προϋπήρχαν των πανεπιστημίων. Οι διδάσκοντες εξαρτιόνταν από τη διδασκαλία για την επιβίωσή τους. Εκτός αν ήταν από πλούσια οικογένεια, και υπήρχαν τέτοιοι: για παράδειγμα ο ευγενής Ιρλανδός Γουίλιαμ Πάρσονς, ο τρίτος κόμης του Ρος. Το Χίλια Οχτακόσια, ο λόρδος Ρος κατασκεύασε το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο του κόσμου γιατί είχε χρήματα για να το κάνει. Τον Λεβιάθαν του Παρσονστόουν: έτσι ονομάζει ο κόσμος το τηλεσκόπιο, που εγέρθηκε το 1845, με ένα μεταλλικό καθρέφτη 72 ιντσών, βάρους 4 τόνων και με ένα σωλήνα μήκους 54 ποδιών»

Μια αρκετά σπάνια περίπτωση μεταξύ των ανθρώπων της επιστήμης, που συνήθως είναι απένταροι. Ο Γαλιλαίος –θυμίζει ο πατέρας Κόιν- για να ζήσει αναγκαζόταν να κάνει αστρολογικές προβλέψεις…Και δεν ήταν ο μόνος. Ακόμη και ο Νεύτωνας και πολλοί άλλοι, συντηρούνταν με τα ωροσκόπια. Ο Τίχο Μπράχε ήταν μισθωτός του βασιλιά. Πολύ αργότερα, από την αστρολογία πέρασαν στη μέτρηση του χρόνου, πάντα για να τα φέρουν βόλτα. Ο ανεξάρτητος επιστήμονας είναι ένα ρομαντικός μύθος που ελάχιστα ανταποκρίνεται στην αλήθεια.

Διηγείται ο Άρνο ότι το Institute for Advanced Study του Πρίνστον, που ιδρύθηκε από την οικογένεια Μπαμπέργκερ, όπου δίδαξε ο Αϊνστάιν, σε κάποια στιγμή γνώρισε μια φάση παρακμής: «Είχε γίνει σαν ένας φιλντισένιος πύργος. Οι καθηγητές μπορούσαν να μελετούν ό, τι ήθελαν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Μόνο όταν εισήγαγαν τα μεταδιδακτορικά που συσχέτισαν τους μελετητές με τον εξωτερικό κόσμο το ίδρυμα ξανάρχισε να έχει επιτυχία. Κάθε fellow ήθελε να πετύχει κάποιο αποτέλεσμα σε περιορισμένο χρόνο, έτσι ώστε να μπορέσει να αξιολογηθεί για μια μόνιμη θέση. Στα μέλη της σχολής ανήκε το καθήκον να συμβουλέψουν θέματα και επόπτη για την έρευνα. Η ιδέα των επιστημόνων full-time είναι μια αυταπάτη, ή κυνηγάνε υποτροφίες ή κάνουν κάποια άλλη δραστηριότητα. Συνεπώς πρέπει να πούμε ότι πιθανά η καλύτερη έρευνα καθοδηγείται από οικονομικά κίνητρα. Στα Bell Labs το τρανζίστορ γεννήθηκε επειδή η AT&T ξόδευε 80 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο για να αντικαταστήσει βαλβίδες κενού. Γι’ αυτό προσέλαβαν τον Μπράτεϊν, τον Σόκλεϊ και τον Μπαρντίν που εφεύραν το τρανζίστορ».

Εδώ όμως μιλάμε για τεχνολογία, για εφαρμοσμένη επιστήμη. Η καθαρή επιστήμη, η βασική, είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Χρειάζεται ερευνητές ανεξάρτητους και ανιδιοτελείς, ανθρώπους που ακολουθούν τα προσωπικά τους σχέδια με απόλυτη ελευθερία. Ο Πενζίας επιμένει: «Δε θυμάμαι πολλά παραδείγματα βασικής επιστήμης που να υλοποιήθηκαν με δημόσιο χρήμα. Όλοι οι επιστήμονες που γνωρίζω περνάνε όλο το χρόνο τους γράφοντας προγράμματα έρευνας, ή, όπως συμβαίνει τώρα στο Silicon Valley, οι καθηγητές πανεπιστημίου πουλάνε τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας τους ή κάνουν συμβουλευτική εργασία στα startup*,(ΣτΜ δοκιμές εκκίνησης) στην περίπτωση που δεν εγκαταλείπουν εντελώς τη διδασκαλία για να γίνουν επιχειρηματίες. Όταν ήμουν στα Bell Labs, με καλούσαν συχνά ως εξωτερικό μέλος μιας επιτροπής αξιολόγησης μονίμων διδασκόντων. Σε κάθε συνεδρίαση επαναλαμβανόταν ακριβώς η ίδια ιστορία. Μπαίναμε, ο υπεύθυνος βοηθός έκανε τη νουθεσία του, κι έπειτα έφευγε. Έπειτα γινόταν διάλειμμα και ούτε μια φορά κάποιος δε με ρώτησε: ‘πες μου, Άρνο, κατά τη γνώμη σου, σε δέκα ή δεκαπέντε χρόνια, ο κύριος Τάδε θα είναι σε θέση να βρει ενδιαφέροντα θέματα πάνω στα οποία να δουλέψει;’ Κανείς δεν ρωτούσε αν θα ήταν σε θέση να επιλύσει προβλήματα. Τα προβλήματα επιλέγονται, και δε γεννιούνται από το κενό. Αν κάθεσαι στη γωνιά σου και δεν κάνεις τίποτε άλλο, καταλήγεις σαν το Insitute for Advanced Study όπου ο κόσμος δεν κατάφερνε τίποτα. Γι’ αυτό η επιστήμη γίνεται πάντα καλύτερα μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο προβλήματα και τα προβλήματα προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο. Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να απομονώσουμε τους επιστήμονες».

CAMBRIDGE IN ATHENS: Οι Νεοελληνικές Σπουδές στο Cambridge. Παρελθόν, Μέλλον & Παρόν

Σελίδες 80, Τιμή: € 9,00

Στενοί είναι οι δεσμοί με την Ελλάδα του Βρετανικού Πανεπιστημίου του Cambridge, που το 2009 συμπληρώθηκαν 800 χρόνια από την ίδρυσή του. Μεγάλη και μακροχρόνια η παρουσία του στην διδασκαλία και στην έρευνα των Νεοελληνικών Σπουδών, αλλά και μεγάλη επιτυχία για τον Ελληνισμό σε διεθνές επίπεδο που πρέπει να συνεχίσει να δρα και να ευημερεί.


Σπουδές όχι μόνο ως απλή μελέτη της Νέας Ελληνικής γλώσσας αλλά και ως εις βάθος ενασχόληση με τον αντίστοιχο πολιτισμό μέσα από τη λογοτεχνία, την ιστορία, την κοινωνία, τον κινηματογράφο, τη διαμόρφωση των ιδεολογιών. Κι ένας εντυπωσιακός αριθμός των διδακτορικών διατριβών στα πεδία αυτά έχουν ολοκληρωθεί.
Οι παρακάτω διακεκριμένοι επιστήμονες παρουσιάζουν στο βιβλίο διαφορετικές όψεις των δεσμών του Πανεπιστημίου του Cambridge με την Ελλάδα.

Nicholas White

Πρόεδρος της Σχολής Σύγχρονων και Μεσαιωνικών Γλωσσών στο Cambridge

Πάνος Λιγομενίδης

Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών

David Landsman

Πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ελλάδα

David Holton

Kαθ. Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Cambridge

Αθανάσιος Φωκάς

Ακαδημαϊκός, Καθ. Μη Γραμμικών Μαθηματικών Επιστημών, στο Cambridge

Νάσος Βαγενάς

Καθ. Θεωρίας & Κριτικής της Λογοτεχνίας, στο Παν. Αθηνών

Στέφανος Πεσμαζόγλου

Καθ. Πολιτικής Θεωρίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Catherine Morgan

Δ/τρια Βρετανικής Σχολής Αθηνών – Καθ. Κλασικής Αρχαιολογίας στο King’s College London

Paul Cartledge

Καθ. Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού στο Cambridge

ΧΙΤΛΕΡ: Η ομιλία του για τη Βαλκανική Εκστρατεία (1941)

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ & ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΤΟΥΛΑΣ

Σελίδες:144, Τιμή: € 16,00

Η ομιλία του Χίτλερ στο Γερμανικό Κοινοβούλιο (Ράϊχσταγκ) τον Μάιο του 1941 παρουσιάζει τα γεγονότα που αφορούν στην γερμανική εισβολή στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941.


Για πρώτη φορά η ομιλία αυτή, η οποία αποτελεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ιστορικό ντοκουμέντο, εκδίδεται στην ελληνική γλώσσα και με εκτενή ιστορικό σχολιασμό. Στην ομιλία του ο Χίτλερ παραδέχεται τον ηρωισμό του ελληνικού στρατού κατά την αντιμετώπιση της γερμανικής εισβολής το 1941, ενώ παράλληλα εκφράζει τις γερμανικές προπαγανδιστικές απόψεις για τη μεγάλη υλική και ιδεολογική σύγκρουση όπως υπήρξε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.


Το Ιστορικό Αρχείο Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι μια σειρά ιστορικών βιβλίων με αντικείμενο την αμφιλεγόμενη περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1939-1945) και προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό σπάνια κείμενα σε επιμελημένες εκδόσεις, τα οποία παρουσιάζουν την οπτική των εμπολέμων πλευρών, τόσο των Συμμάχων όσο και των κρατών του Άξονα. Οι τόμοι περιέχουν τη μετάφραση του κειμένου, εκτενή ιστορικό υπομνηματισμό με σχολιασμό και ιστορική βιβλιογραφική τεκμηρίωση, χρονολόγια, βιογραφικά σημειώματα των συγγραφέων και των ιστορικών προσώπων, καθώς και κατατοπιστικές εισαγωγές και προλόγους από διακεκριμένους επιστήμονες.


Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ
Ο Ιωάννης Κωτούλας είναι ιστορικός. Γεννήθηκε στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας το 1976. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τη νεογοτθική παράδοση στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική και στην Ελλάδα. Διατέλεσε Επιμελητής του Μουσείου Κοσμήματος του Ηλία Λαλαούνη (2000-2003). Εργάζεται ως καθηγητής στη μέση εκπαίδευση. Άλλα βιβλία του: Η άνοδος του Γ’ Ράιχ (Αθήνα: Περισκόπιο, 2005), Η προπαγάνδα κατά τον Β’ Παγκόσμιο (Αθήνα: Περισκόπιο, 2006), Εγκλήματα πολέμου Συμμάχων (Αθήνα: Περίπλους, υπό έκδοση).

EZRA POUND: Η Αμερική και οι αιτίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΤΟΥΛΑΣ

Σελίδες:112, Τιμή: € 16.00

Πρόκειται για ένα από τα κείμενα του Pound, μία από τις αξιοπερίεργες προσπάθειες ενός από τους σημαντικότερους Αμερικανούς ποιητές του 20ού αιώνα να ξαναγράψει την ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, αποτελεί όμως τμήμα μίας ευρύτερης προσπάθειας εκ μέρους του Pound να αποκαλύψει ότι η κοινά αποδεκτή ή ορθόδοξη ιστορία ουσιαστικά ελέγχεται από τα οικονομικά συμφέροντα.

Το Ιστορικό Αρχείο Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι μια σειρά ιστορικών βιβλίων με αντικείμενο την αμφιλεγόμενη περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1939-1945) και προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό σπάνια κείμενα σε επιμελημένες εκδόσεις, τα οποία παρουσιάζουν την οπτική των εμπολέμων πλευρών, τόσο των Συμμάχων όσο και των κρατών του Άξονα. Οι τόμοι περιέχουν τη μετάφραση του κειμένου, εκτενή ιστορικό υπομνηματισμό με σχολιασμό και ιστορική βιβλιογραφική τεκμηρίωση, χρονολόγια, βιογραφικά σημειώματα των συγγραφέων και των ιστορικών προσώπων, καθώς και κατατοπιστικές εισαγωγές και προλόγους από διακεκριμένους επιστήμονες.



ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:


Ο Άγιος Αμβρόσιος περιέγραψε με ακρίβεια το πρόβλημα, όταν ανέφερε: «Εσείς που με λαιμαργία εκμεταλλεύεστε τη σοδειά, καταραμένοι, καταραμένοι να είστε μεταξύ του κόσμου!».
Η ιστορία της τοκογλυφίας αρχίζει με τα δάνεια των σπόρων στη Βαβυλώνα την τρίτη χιλιετία π.Χ. Η πρώτη αναφορά, την οποία έχω υπ’ όψιν μου, αφορά το έτος 1766 π.Χ., όταν ένας αυτοκράτορας της Κίνας, για να απαλύνει τις δυσμενείς συνέπειες ενός λιμού, τις οποίες είχαν επιτείνει όσοι πωλούσαν κατ’ αποκλειστικότητα σιτάρι, ίδρυσε ένα ορυχείο ορείχαλκου και έκοψε νομίσματα με τετράγωνη τρύπα στο κέντρο. Διαβάζουμε στις πηγές ότι έδωσε αυτά τα χρήματα σε όσους υπέφεραν από τον λιμό, για να μπορέσουν να αγοράσουν σιτάρι, όπου αυτό βρισκόταν. Δεν είναι γνωστό εάν ο ίδιος ο αυτοκράτορας είχε αυτήν την ιδέα ή αν ακολούθησε το ευεργετικό παράδειγμα κάποιου προκατόχου του. Σε κάθε περίπτωση, αντιλαμβανόταν την φύση και τον κοινωνικό λειτουργικό σκοπό του χρήματος, καθώς και έναν από τους περιορισμούς στην ισχύ του. Μία παρόμοια σοφία είναι εμφανής στην φράση που απαντά στο πρόσφατο Φασιστικό Πρόγραμμα: «όχι το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, αλλά το δικαίωμα στην ιδιοκτησία».
Τα διατάγματα του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄, βασιλιά της Σικελίας, συνήθως άρχιζαν με αναφορά στον Αιώνιο Θεό και στη δημιουργία του κόσμου. Η διατύπωση αυτή της μεσαιωνικής περιόδου απέκλειε οποιαδήποτε ιδέα ότι οι παράγοντες της κοινωνίας δεν είχαν απαρχές.


Η άγνοια που χαρακτηρίζει εμένα και εσάς και ολόκληρο το κοινό γύρω μας δεν είναι σήμερα ένα σύνηθες φαινόμενο. Πέρα από την φυσική άγνοια, διαχέεται και μία τεχνητή άγνοια, η οποία κατασκευάζεται επιδέξια από τον τύπο των τοκογλύφων, από διαφόρων ειδών οργανώσεις, οι οποίες αγωνίζονται για την διατήρηση των μονοπωλίων και των προνομίων τους.
Το σημαντικότερο γεγονός της ιστορίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής είναι η απαγόρευση (που προαναφέρθηκε) του χαρτονομίσματος των αποικιών, πενήντα έξι έτη μετά την ίδρυση της λεγομένης Τράπεζας «της Αγγλίας», η οποία όμως ήταν ιδιωτική. Μεταξύ των ορισμών της λέξης «τραπεζίτης» που συγκέντρωσε ο Obst, απαντούν οι εξής:

Τραπεζίτης είναι όποιος αγοράζει χρήμα και χρέη, δημιουργώντας άλλα χρέη
Τραπεζίτης είναι όποιος δανείζεται χρήμα, για να το δανείσει εκ νέου με κέρδος, ήτοι με υψηλότερο τόκο.
Το προηγμένο στάδιο, το οποίο είχε προσεγγίσει η πονηρία των τοκογλύφων, όπως αυτή καταδεικνυόταν με την ίδρυση της ανωτέρω αναφερομένης τράπεζας, διατυπώθηκε με σαφήνεια στο φυλλάδιο του Paterson: «η τράπεζα εκμεταλλεύεται τον τόκο από όλα τα χρηματικά ποσά, τα οποία δημιουργεί εκ του μηδενός». Με άλλα λόγια, ο Paterson πρότεινε να δανείσει όχι χρήμα, αλλά χρεωστικά ομόλογα, συνυπολογίζοντας την πολύ ισχυρή πιθανότητα ότι μόνον μία πολύ μικρή μερίδα των «καταθετών» θα ήθελε ποτέ να αποσύρει τα χρήματά τους. Το τέχνασμα απέτυχε και μάλιστα με τρόπο εντυπωσιακό. Όμως και οι Κουακέροι της Πεννσυλβάνια είχαν αρχίσει να δημιουργούν ανταγωνισμό για το κοινό καλό της περιοχής (pro bono publico pennsylvanico). Δηλαδή, δάνεισαν τα χαρτονομίσματά τους σε αγρότες, ώστε να τα χρησιμοποιήσουν για να επανακτήσουν τη γη τους μέχρι ποσού ίσου με την ημίσεια αξία της γης, απαιτώντας εξόφληση του χρέους σε δέκα ετήσιες δόσεις. Η τράπεζα στην Αγγλία, με τη διαμεσολάβηση της βρετανικής κυβέρνησης, πέτυχε το 1750 την απαγόρευση αυτού του ευεργετικού ανταγωνισμού, που είχε επιφέρει ευημερία στις αποικίες. Έπειτα από διάφορες άλλες ενοχλήσεις που υπέστησαν, οι αποικίες ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους, την οποία απέκτησαν χάρις στη γεωγραφική τους απομόνωση και την ταραχώδη διεθνή κατάσταση που επικρατούσε στην Ευρώπη.
Ο Κινέζος αυτοκράτορας Τανγκ Σανγκ είχε κατανοήσει τη διανεμητική λειτουργία του χρήματος. Ο Αριστοτέλης έχει δίκιο όταν αναφέρει ότι οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν το χρήμα νόμισμα, επειδή ήταν προϊόν του ανθρώπου, όχι της φύσης. Το χρήμα είναι κατ’ αρχήν, όργανο της θέλησης. Οι οικονομικές συνθήκες μίας κοινωνίας εξαρτώνται από την βούληση των αρχόντων της (παρεμποδίζονται δε από την άγνοια ή τις αντιτιθέμενες βουλητικές δυνάμεις). Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει ως τύπος ο αυστηρά οικονομικός άνθρωπος, εάν εννοούμε ότι το οικονομικό πρόβλημα δεν είναι δυνατόν να επιλυθεί χωρίς να συνυπολογίζουμε ως μέρος του προβλήματος και τον παράγοντας τη ανθρώπινης βούλησης.
Σκοπός ενός μονοπωλίου είναι να είναι σε θέση να πωλεί το υλικό ή το προϊόν, το οποίο διαθέτει μονοπωλιακά, σε μία υπερβολικά διογκωμένη τιμή, περιφρονώντας το δημόσιο συμφέρον και αδιαφορώντας για τις συνέπειες στον κοινωνικό ιστό.
Τα τελευταία τριάντα έτη οι πάγκοι των εφημερίδων και τα βιβλιοπωλεία έχουν εκθέσει και πωλήσει έναν σεβαστό αριθμό εκλαϊκευτικών έργων, τα οποία παραθέτουν την εξέλιξη των διαφόρων μονοπωλίων: στον τομέα του πετρελαίου, των μετάλλων κτλ. Όμως στις αναλύσεις αυτές δεν εμφανίστηκε ποτέ το μεγάλο φλέγον θέμα του χρήματος. Κατά μία έννοια αυτός που είχε γράψει μία σχετική μελέτη ήταν ο Brooks Adams, όχι όμως σε εκλαϊκευτική μορφή. Η ουσία των αποκαλύψεών του περιέχεται στην επόμενη παράγραφο:
«Ίσως δεν υπήρξε ικανότερος τραπεζίτης από τον Samuel Loyd. Οπωσδήποτε κατανοούσε, όπως ελάχιστοι άλλοι άνθρωποι, ακόμη και σε μεταγενέστερες γενεές, την τεράστια ισχύ της ύπαρξης κοινής νομισματικής μονάδας. Αντιλαμβανόταν ότι με την επέκταση του εμπορίου, θα αυξανόταν η αξία ενός ανελαστικού νομίσματος. Καταλάβαινε ότι αν διέθετε επαρκείς πλουτοπαραγωγικές πηγές υπό τον έλεγχό του, χάρις στις ικανότητές του θα είχε πιθανώς την δυνατότητα να προκαλέσει μία τέτοια αύξηση της αξίας του νομίσματος, και μάλιστα σε σημείο ώστε αυτή η διαδικασία να πραγματοποιείται κατά βούληση. Επίσης ότι θα μπορούσαν να την διαχειριστούν, εκμεταλλευόμενοι το ξένο συνάλλαγμα. Τέλος, συνειδητοποιούσε ακόμη ότι, αφού θεμελιωνόταν, η διαμόρφωση της αξίας του νομίσματος θα ήταν δυνατόν να φθάσει και στα άκρα και ότι στην περίπτωση που τα χρήματα υπερέβαιναν τις τιμές, όπως συνέβη το 1825, οι οφειλέτες θα αναγκάζονταν να παραχωρήσουν τις περιουσίες τους, σύμφωνα με τους όρους που θα τους υπαγόρευαν οι πιστωτές τους».
Η σύγχρονη αποκάλυψη του τοκογλυφικού μηχανισμού είχε παραμείνει στο σημείο των επισημάνσεων αυτών, έως ότου ο Arthur Kitson κατέθεσε τα αποδεικτικά του στοιχεία ενώπιον της Επιτροπής Μακμίλλαν. Κατέδειξε με αυτόν τον τρόπο την άμεση σχέση ανάμεσα στα χρέη και τις πιστώσεις μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους, μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο, καθώς και τις συνέπειές τους κατά την περίοδο που ακολούθησε τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. (Σημειώστε ότι σήμερα η αμερικανική προπαγάνδα ευνοεί μία επιστροφή στον «χρυσό ως βάση της οικονομίας»).


Ο Αριστοτέλης αναφέρει το μονοπώλιο στα ελαιοτριβεία που είχε καθιερώσει ο Θαλής, μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι ένας φιλόσοφος μπορούσε να ξεγελάσει άλλους ανθρώπους με ευκολία, όταν δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει ή αν δεν θεωρούσε την εξάσκηση των πνευματικών του ικανοτήτων πιο ενδιαφέρουσα
Το μονοπώλιο του χρήματος ή ο περιορισμός στην διακίνησή του αποτελεί απλώς μία παραλλαγή αυτού του βασικού τύπου μονοπωλίου. Αυτό είναι όλο. Να πέφτει κανείς σαν βλάκας στην παγίδα. Οι πόλεμοι προκαλούνται διαδοχικά, εσκεμμένα, από τους μεγάλους τοκογλύφους, ώστε να δημιουργηθούν χρέη, να προκληθεί σπανιότητα αγαθών, ώστε να αποκομίσουν τους τόκους από τα χρέη αυτά, ώστε να μπορούν να αυξήσουν την τιμή του χρήματος (τουτέστιν, την τιμή των διαφόρων νομισματικών μονάδων, τις οποίες ελέγχουν ή κατέχουν οι ίδιοι αυτοί τοκογλύφοι). Αυτό το επιτυγχάνουν μεταβάλλοντας τις τιμές των διαφόρων νομισματικών μονάδων όταν το θεωρούν συμφέρον, αυξάνοντας και μειώνοντας τις τιμές των διαφόρων αγαθών διατροφής, αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες σε ανθρώπινες ζωές, στους συγκεντρωμένους πολιτιστικούς θησαυρούς, στην πολιτιστική κληρονομιά.


Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ:
Ο Ιωάννης Κωτούλας είναι ιστορικός. Γεννήθηκε στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας το 1976. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τη νεογοτθική παράδοση στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική και στην Ελλάδα. Διατέλεσε Επιμελητής του Μουσείου Κοσμήματος του Ηλία Λαλαούνη (2000-2003). Εργάζεται ως καθηγητής στη μέση εκπαίδευση. Άλλα βιβλία του: Η άνοδος του Γ’ Ράιχ (Αθήνα: Περισκόπιο, 2005), Η προπαγάνδα κατά τον Β’ Παγκόσμιο (Αθήνα: Περισκόπιο, 2006), Εγκλήματα πολέμου Συμμάχων (Αθήνα: Περίπλους, υπό έκδοση).

Γεωργία Παπαδάκη: Ο δικός μας Αριστοφάνης

Σελίδες: 240, Τιμή: € 19,00

ΜΙΑ ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΖΟΜΕΝΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
ΜΕ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Όλο το έργο του Αριστοφάνη σχολιασμένο και με ιστορικά στοιχεία σε 240 σελιδες!

"Ο Δικός Μας Αριστοφάνης" αποτελεί μια ανθολόγηση του έργου του μεγάλου κωμωδιογράφου, μια αντιπροσωπευτική και μελετημένη παρουσίαση όλων των κωμωδιών του.
Μέσα από χαρακτηριστικά αποσπάσματα του αριστοφάνειου έργου η πανεπιστημιακός συγγραφέας επιδιώκει:
Να αναδείξει όλες τις πλευρές του σπουδαίου ποιητή, την κωμική ευφυΐα του, το σπινθηροβόλο σατιρικό πνεύμα του, την έξοχη ποιητική έμπνευση, την ξέφρενη φαντασία του.
Να φωτίσει απαραγνώριστες ομοιότητες με σημερινές κοινωνικές καταστάσεις, με τωρινούς ανθρώπινους χαρακτήρες και συμπεριφορές.
Η εξαιρετική ποιότητα της μετάφρασης, έμμετρη στη μορφή και πιστή στο αρχαίο κείμενο, ο σύγχρονος ζωντανός λόγος και τα αναλυτικά σχόλια πετυχαίνουν να φέρουν κοντά στον σημερινό αναγνώστη τη ζωή της αρχαίας Αθήνας του 5ου και 4ου αι. π.Χ. Η χρονική απόσταση αυτοστιγμεί μηδενίζεται.

Λοιπόν, για σκέψου τους πολιτικούς στις πόλεις,
που σαν είναι φτωχοί, κάνουν το δίκαιο
και το σωστό για το λαό και για την πόλη
μα σαν πλουτίσουνε από το χρήμα το δημόσιο,
μεμιάς στην αδικία το γυρνούν,
και τη δημοκρατία επιβουλεύονται και το λαό τον πολεμούνε.

Σ’ αυτά τα λόγια που γράφτηκαν για την Αθήνα του 388 π.Χ.
αναγνωρίζουμε στοιχεία της δικής μας κοινωνίας, και συνειδητοποιούμε ότι, παρόλο που οι εποχές αλλάζουν δραστικά, οι άνθρωποι μένουνπεισματικά και εντυπωσιακά οι ίδιοι.

ΜΙΚΡΟ ΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ:
1) Οι κάτοικοι των Αχαρνών ( σημερινό Μενίδι ) ήταν ονομαστοί για την πολεμική τους ανδρεία .
2) Ο Αριστοφάνης μέσω του Δικαιόπολη κάνει λόγο για τη δικαστική δίωξή του από τον Κλέωνα , εξαιτίας της επίθεσης που είχε εξαπολύσει εναντίον του Αθηναίου πολιτικού έναν χρόνο πριν, με το έργο του Βαβυλώνιοι .
3) Τήλεφος: μυθικός ήρωας που ενέπνευσε την ομώνυμη χαμένη τραγωδία του Ευριπίδη .
4) Τρυγωδία (στο πρωτότυπο) : η πρώτη , παλαιά ονομασία της κωμωδίας , επειδή, κατά μία εκδοχή, γεννήθηκε από τα τραγούδια που τραγουδούσαν στη διάρκεια του τρύγου.
5) Λήναια: γιορτή προς τιμήν του Διονύσου – μικρότερης ακτινοβολίας σε σχέ-ση με τα μεγάλα Διονύσια – που γιορτάζονταν τον μήνα Γαμηλιώνα ( 15 Ια-νουαρίου – 15 Φεβρουαρίου ). Τα μεγάλα ή εν Άστει Διονύσια , στα οποία
αναφέρονται οι δύο επόμενοι στίχοι, γιορτάζονταν την άνοιξη (15 Μαρτίου – 15 Απριλίου ) και διαρκούσαν έξι ημέρες .
΄Ηταν η γιορτή με την οποία συνδέονταν ανέκαθεν οι δραματικές παραστάσεις (στα Λήναια και σε άλλες μικρότερες διονυσιακές εορτές οι δραματικοί αγώνες εισήχθησαν αργότερα , περί-που στα μισά του 5ου αι. π.Χ. ), γεγονός που προκαλούσε το ζωηρό ενδιαφέρον όχι μόνο των Αθηναίων, αλλά και των άλλων Ελλήνων. Καθώς μάλιστα με την άνοιξη άρχιζε η περίοδος της ναυσιπλοΐας, συνέρρεαν εκείνο το διάστημα στην Αθήνα πολλοί ξένοι, μεταξύ των οποίων και οι εκπρόσωποι των πόλεων – μελών της Αθηναϊκής συμμαχίας, για να καταβάλουν τον συμμαχικό φόρο .
6) Οι μέτοικοι ήταν ξένοι στους οποίους είχε δοθεί άδεια μόνιμης εγκατάστασης σε μία πόλη . Στην Αθήνα οι μέτοικοι αποτελούσαν έναν από τους βασικούς παράγοντες της οικονομικής ανάπτυξης της πόλης . Ασχολούνταν κυρίως με το εμπόριο και τη βιομηχανία, δραστηριότητες που επέτρεψαν σε ορισμένους και να πλουτίσουν ( τον 4ο αι. π. Χ. οι περισσότεροι τραπεζίτες ήταν μέτοικοι ). Υπηρετούσαν στον στρατό , πλήρωναν ετήσιο φόρο, το μετοίκιον, αλλά δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα. Απαγορευόταν να αποκτούν ακίνητη περιουσία και να παντρεύονται Αθηναίες και , καθώς δεν τους επιτρεπόταν καμία συναλλαγή με το δημόσιο, έπρεπε να έχουν ως αντιπρόσωπο και εγγυητή τους έναν πολίτη , τον λεγόμενο προστάτη . Υπό ορισμένες προϋποθέσεις , ήταν δυνατό ένας μέτοικος να αποκτήσει πολιτικά δικαιώματα .
7) Στα Μέγαρα ανθούσε η εριουργία . Επίσης , ο τόπος ήταν γνωστός για τα αγαθά που παραθέτει στη συνέχεια ο Δικαιόπολης.
8) Κότταβος: παιχνίδι επιδεξιότητας , πολύ αγαπητό στα συμπόσια των νέων στην Αθήνα , όπου είχε μεταδοθεί από τη Σικελία . Υπήρχαν πολλά είδη του . Στο πιο συνηθισμένο , καθένας από τους συμπότες εκσφενδόνιζε με δύναμη σταγόνες κρασιού από το ποτήρι του μέσα σε μια χάλκινη λεκάνη , λέγοντας ταυτόχρονα το όνομα κάποιου αγαπημένου του προσώπου . Από την ένταση και την καθαρότητα του ήχου μάντευαν το κατά πόσο η αγάπη τους έβρισκε ανταπόκριση .
9) Η Ασπασία είχε δεχτεί πολλές επιθέσεις από τους κωμικούς ποιητές της εποχής της. Το γεγονός ότι αυτή, μια ξένη (καταγόταν από τη Μίλητο ) , είχε γίνει η αιτία να χωρίσει ο Περικλής την πρώτη του γυναίκα, καθώς επίσης η μεγάλη α-γάπη που της έτρεφε και η επιρροή που πίστευαν πως ασκούσε πάνω του, ήταν οι βασικές αιτίες της δυσφήμησής της . Πολιτικοί και φιλόσοφοι την εκτιμούσαν και τη θαύμαζαν για την ευρεία μόρφωσή της, ενώ , αντίθετα, οι αντίπαλοι του Περικλή την κατηγορούσαν για ανηθικότητα .
10) Σκόλια ( στο πρωτότυπο ) : τραγούδια που τραγουδούσαν στη διάρκεια των συμποσίων, κατεξοχήν Αττικά . Το περιεχόμενό τους ήταν ποικίλο · άλλοτε πολιτικό και άλλοτε σκωπτικό ή εγκωμιαστικό .
11) Η Σέριφος ήταν σύμμαχος της Αθήνας, αλλά τόσο φτωχό νησί , που η ασημαντότητά του είχε γίνει παροιμιώδης .
12) Το πολεμικό πλοίο της εποχής είχε τρεις σειρές κωπηλατών σε κάθε πλευρά, γι’ αυτό και ονομάστηκε τριήρης .
13) Θρίον (στο πρωτότυπο ): Κατά λέξη σημαίνει το φύλλο συκιάς, αλλά και το φαγητό που γινόταν με βάση αυτό και κάποιο μείγμα από αβγά, γάλα, μέλ , τυρί, σιμιγδάλι και λίπος , χοιρινό ή κατσικίσιο (ένα είδος ντολμά, καθώς τύλιγαν το μείγμα με το φύλλο ) . Το λαχταριστό θριον του Δικαιόπολη αντιπαρατίθεται στο φτωχικό του Λαμάχου με το παρακατιανό παστό ψάρι , που συνιστούσε μέρος της λιτής διατροφής ενός στρατιώτη σε καιρό πολέμου .
14) Από το ψήσιμο .
15) Μίμαρκυν (στο πρωτότυπο ) : Η μίμαρκυς παρασκευαζόταν από την κοιλιά , τα έντερα και το αίμα του ζώου, κυρίως του λαγού, και φαίνεται πως είχε γλυκιά γεύση .

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣΗ Γεωργία Παπαδάκη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου υπηρέτησε για δέκα χρόνια στον Τομέα Αρχαιολογίας ενώ, παράλληλα, έλαβε μέρος σε διάφορες ανασκαφές.
Τα τελευταία χρόνια μελετάει αρχαίους συγγραφείς και μεταφράζει αγαπημένα της κείμενα της ελληνικής γραμματείας.
Από το Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας έχει παρουσιάσει παλαιότερα μια σειρά σχετικών εκπομπών με τίτλο «Είτε βραδιάζει είτε φέγγει, μένει λευκό το γιασεμί».
Το 2003 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΡΟΕΣ το βιβλίο της Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Ερωτικής Ποίησης.

CESAR MILLAN: Ο εαυτός μας κι ο κόσμος με τα μάτια του σκύλου μας

Το Νο 1 BEST SELLER ΣΤΙΣ ΗΠΑ THE BOOK OF THE YEAR
Σελίδες:336, Τιμή: € 21,00
Αυτό που χρειάζεται ο σκύλος μας, ίσως να μην είναι αυτό που του δίνουμε.
Δεν υπάρχουν «προβληματικές ράτσες». Μόνο προβληματικά αφεντικά.
Τα αγελαία ένστικτα ενός σκύλου είναι το κλειδί για μια ευτυχισμένη συμβίωση μαζί του.
Κάθε σκύλος έχει ανάγκη να ασκεί ένα καθήκον.
Επικοινωνείτε με το σκύλο σας, αλλά στο δικό του επίπεδο.
Επιλέξτε τον κατάλληλο σκύλο για σας και την οικογένειά σας. Άλλο πειθαρχία κι άλλο τιμωρία και αγάπη.
Βιβλίο γεμάτο με διασκεδαστικές ιστορίες σκύλων και, συγχρόνως, πολύτιμος οδηγός για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, αλλά και τον κόσμο γύρω μας, από μια οπτική γωνία που ίσως αγνοούμε.

Γιατί τόσα παραχαϊδεμένα ζώα έχουν προβλήματα;
Σε αυτόν τον ολοκληρωμένο και προσιτό οδηγό, o Cesar Millan απαντά.
Από τις εμφανίσεις στο σόου της Όπρα Γουίνφρι μέχρι τη λίστα των διασήμων πελατών του και μέχρι της τηλεοπτικές του εκπομπές ο Cesar Milan είναι ο πιο περιζήτητος «μάγος» σκύλων. Το ταλέντο του έγκειται στη μοναδική του ικανότητα να κατανοεί την ψυχολογία του σκύλου.
Αναπολώντας τη δική του εκπληκτική διαδρομή, από μια λασποκαλύβα του Μεξικό στα ανάκτορα των διασημοτήτων του Λος Άντζελες, ο Cesar εξηγεί πω έμαθε τι είναι αυτό που κάνει κλικ στα σκυλιά.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Στο βιβλίο μοιράζεται μαζί σας αυτή τη σοφία, βάζοντας θεμέλια για μια πιο στενή πιο απολαυστική σχέση με τον τετράποδο σύντροφό σας.

Είτε έχετε προβλήματα με το σκύλο σας, είτε θέλετε απλά να κάνετε μια καλή σχέση ακόμα καλύτερη, το βιβλίο αυτό θα σας δώσει την ευκαιρία να δείτε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του σκύλου σας, και θα σας βοηθήσει να κάνετε τη σχέση σας με το αγαπημένο σας κατοικίδιο πιο πλούσια, πιο δημιουργική και πιο ευχάριστη.

LINKS:
http://fourpawsuniversity.com/cesar.htm 
http://en.wikipedia.org/wiki/Cesar_Millan
http://channel.nationalgeographic.com/series/dog-whisperer/all/cesars-way-magazine
http://www.youtube.com/watch?v=6pRAEJAj6w
http://www.cesarsway.com/
http://www.millanfoundation.org/




ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Για τα σκυλιά, υπάρχουν μόνο δυο θέσεις σε μια σχέση: του αρχηγού και του ακόλουθου. Του ηγέτη και του υπηκόου. Του κυρίαρχου και του υποτακτικού. Είναι ή μαύρο ή άσπρο. Ενδιάμεσα χρώματα δεν υπάρχουν στο κόσμο τους.

Όταν ένα σκυλί ζει με έναν άνθρωπο, για να μπορέσει ο άνθρωπος να ελέγξει τη συμπεριφορά του, πρέπει να παίζει το ρόλο του αρχηγού αγέλης, στο 100 τοις εκατό του χρόνου. Είναι τόσο απλό.

Για πολλούς από τους πελάτες μου, όμως, το πράγμα δεν μοιάζει να είναι και τόσο απλό. Εκατοντάδες απ’ αυτούς μου τηλεφωνούν συνέχεια επειδή αισθάνονται απελπισμένοι, επειδή τους καταδυναστεύουν τη ζωή τα προβληματικά τους σκυλιά. Ίσως κάποιοι απ’ αυτούς να δυσκολεύονται να αποδεχτούν το δίπολο κυριαρχία-υποταγή, επειδή στον κόσμο των ανθρώπων οι λέξεις αυτές κουβαλάνε αρνητικό φορτίο. Όταν ακούμε τη λέξη κυριαρχία, ίσως μας έρχεται στο νου ο σύζυγος που δέρνει τη γυναίκα του, ο μεθυσμένος που παίζει ξύλο στα μπαρ, ο νταής της τάξης που βουτάει το χαρτζιλίκι από τις τσέπες των άτολμων συμμαθητών του, ακόμα κι η μασκοφορεμένη χορεύτρια του καμπαρέ, που λικνίζεται βαστώντας ένα μαστίγιο στο χέρι. Η λέξη μας φέρνει στο νου εικόνες σκληρότητας.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι στο ζωικό βασίλειο η λέξη σκληρότητα δεν υπάρχει. Και η κυριαρχία δεν είναι ηθική κρίση ή συναισθηματική εμπειρία. Είναι απλά μια κατάσταση, μια συμπεριφορά που στη φύση είναι τόσο φυσική όσο και το ζευγάρωμα ή το φαγητό ή το παιχνίδι.

Η υποταγή, πάλι, όπως εννοείται εδώ, δεν είναι ούτε αυτή ηθική κρίση. Δεν υποδηλώνει ένα ζώο ή έναν άνθρωπο δειλό ή υπερβολικά υποχωρητικό. Υποταγμένος δεν σημαίνει ευάλωτος ή αναποτελεσματικός. Έχει να κάνει μόνο με την ενέργεια και τη διανοητική κατάσταση του ακόλουθου.

Σε όλα τα αγελαία είδη, πρέπει να υπάρχει κάποιος βαθμός κυριαρχίας και υποταγής, για να λειτουργήσει η ιεραρχία. Σκεφτείτε ένα γραφείο γεμάτο εργαζόμενους.

Τι θα συνέβαινε εάν όλοι έρχονταν και έφευγαν όποτε τους άρεσε, έκαναν τέσσερις ώρες διάλειμμα για φαγητό, και διαφωνούσαν όλη μέρα μεταξύ τους και με το αφεντικό; Θα επικρατούσε χάος, σωστά; Δεν θεωρείτε «αδύνατο» ένα υπάλληλο που σέβεται το ωράριο, συνεργάζεται με τους συναδέλφους του και εκτελεί τα καθήκοντά του αποφεύγοντας τις άσκοπες συγκρούσεις - έτσι δεν είναι; Έτσι είναι. Αντίθετα, τον θεωρείτε συνεργάσιμο και καλό ομαδικό παίκτη. Αλλά προκειμένου να υπάρξει «ομάδα», ο υπάλληλος αυτός πρέπει να αποδεχτεί κάποιο βαθμό υποταγής. Πρέπει να αποδεχτεί την ιδέα ότι τις τελικές αποφάσεις τις παίρνει το αφεντικό και ότι δουλειά του είναι να ακολουθεί τις εντολές.

Να γιατί επιμένω να χρησιμοποιώ τους όρους κυριαρχία και υποταγή – με κίνδυνο να παρεξηγηθώ. Για μένα, περιγράφουν ακριβώς τη φυσική κοινωνική δομή του κόσμου των σκύλων.

Ένα σκυλί δεν κρίνει ποιο ζώο είναι εξουσιαστικό και ποιο υποτακτικό -είτε για αγέλη σκύλων πρόκειται, είτε για αγέλη που αποτελείται από ένα σκυλί κι έναν άνθρωπο. Ούτε θίγεται, αν του πάρετε την αρχηγία. Η πείρα με έχει διδάξει ότι τα περισσότερα σκυλιά ανακουφίζονται όταν ξέρουν ότι κουμάντο κάνουν οι κάτοχοί τους. Τώρα που τα ενσωματώσαμε στον ανθρώπινο κόσμο μας, υπάρχουν πολλές δύσκολες αποφάσεις, που πρέπει να λαμβάνονται κάθε μέρα, και που τα ίδια δεν μπορούν να πάρουν, επειδή η φύση δεν τα έχει εξοπλίσει ανάλογα.

Τα σκυλιά δεν μπορούν να σταματήσουν ένα ταξί ή να σπρώξουν το καροτσάκι του σούπερ μάρκετ ή να κάνουν αναλήψεις από αυτόματες ταμειακές μηχανές – τουλάχιστον, όχι χωρίς κάποια ειδική εκπαίδευση! Τα σκυλιά το νιώθουν αυτό και έχω δει χιλιάδες τετράποδα να χαλαρώνουν φανερά, για πρώτη φορά στη ζωή τους, μόλις οι κάτοχοί τους πάρουν συνειδητά το τιμόνι στα χέρια τους.

Αλλά σημειώστε τα λόγια μου – όταν ένα σκυλί αισθανθεί ότι ο κάτοχός του δεν έχει τα φόντα για να ηγηθεί, θα σπεύσει να καλύψει το ίδιο το κενό.

Είναι στη φύση του να το κάνει, να προσπαθεί να κρατάει την αγέλη ενωμένη και λειτουργική.

Σύμφωνα με τη δική του λογική, κάποιος πρέπει να έχει το πρόσταγμα.

Κι όταν ένα σκυλί αναλάβει να παίξει αυτό το ρόλο, τα αποτελέσματα είναι συχνά καταστροφικά τόσο για το σκυλί όσο και για τον άνθρωπο.

Ιδρυτής του Κέντρου Ψυχολογίας Σκύλων του Λος Άντζελες, ο Cesar Millan, είναι ο σταρ της εκπομπής Dog Whisperer with Cesar Millan, που προβάλλεται από το κανάλι του National Geographic. Το 2005 τιμήθηκε με Ειδικό Έπαινο από την National Humane Society Genesis Award Committee, για την προσφορά του στην αποκατάσταση ζώων που φιλοξενούνται σε καταφύγια. Γεννημένος στο Κουλικάν του Μεξικό, ο Cesar ζει στο Λος Άντζελες με τη σύζυγό του Ilusion και τους δύο γιους του, Andre και Calvin.
Ηγέτης ή Ακόλουθος;