Νίκος Ε. Σίμος: Στη διάθεσή σας κύριε Πρόεδρε

Σελίδες: 192 Τιμή: €15

Η ιστορία που περιγράφεται στο βιβλίο, σατιρίζει τον τρόπο λειτουργίας μιας Κυβέρνησης.

Μιας Ελληνικής Κυβέρνησης.

Και βασίζεται στα ανθρώπινα πάθη των μελών της. Άλλωστε η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η Πολιτική είναι ένα πολύ πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμούν τέτοια πάθη, πολλές φορές στη χειρότερή τους μορφή.

Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας είναι

ένας Πρωθυπουργός,

ο Μυστικοσύμβουλός του και, βεβαίως

τα Μέλη της Κυβερνήσεώς του,

που «όλοι μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε».

Το πώς κατορθώνει να κυβερνάει αυτή η Κυβέρνηση και να επιβιώνει πολιτικά, επιδέχεται μόνο ερμηνείες από το χώρο της Μεταφυσικής.

Όμως, μήπως κάπως έτσι δεν επιβιώνει και η Ελλάδα επί 2.500 χρόνια;

Και δεν θα μπορούσε να επιβιώσει μία Κυβέρνηση και μάλιστα για το 0,16% ή το 0,32% των 25 αυτών αιώνων, αναλόγως της μιας ή της δεύτερης θητείας της;

Πρόκειται, βεβαίως για μία φανταστική ιστορία. Που θα μπορούσε να μην είναι και εντελώς φανταστική.

Πρώτον: διότι η Πολιτική «σηκώνει» την ίντριγκα και,

Δεύτερον: διότι, κατ’ εξοχήν, οι Έλληνες είναι πλακατζήδες.

Μπορεί να μην έχουν το χιούμορ, που προϋποθέτει αυτοσαρκασμό, αλλά σε πλάκες επιδίδονται, ανεξαρτήτως της θέσης που κατέχουν.

Δεδομένου όμως ότι οι γκάφες δεν κάνουν επαγγελματικές ή κοινωνικές διακρίσεις εντοπίζονται και στην πολιτική.

Άρα αποτελούν μία καλή πηγή έμπνευσης.

Ο ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΟΣ γεννήθηκε στην Αθήνα Απόφοιτος του Πειραματικού Σχολείου και της Νομικής Σχολής αφοσιώθηκε από πολύ νωρίς στη Δημοσιογραφία, έτσι ώστε να βγει, τελικώς, κερδισμένο το Διπλωματικό Σώμα, το οποίο αρχικά είχε επιλέξει για επαγγελματική σταδιοδρομία. Το πρώτο του ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΒΡΑΔΥΝΗ», όταν αυτός ήταν ηλικίας μόλις 16 ετών.

Στη δημοσιογραφική του καριέρα πέρασε από το οικονομικό και το πολιτικό ρεπορτάζ, ενώ από το 1986 υπηρετεί τη Δημοσιογραφία από διευθυντικές και επιτελικές θέσεις.

Διετέλεσε διευθυντής της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» και αρθρογράφος της «ΕΣΤΙΑΣ».

Σήμερα είναι εκδότης του «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ», αφού προηγουμένως διετέλεσε διευθυντής του κυριακάτικου φύλλου της ίδιας εφημερίδας.