ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ, Η μεγάλη απόφαση

¨Τον θυμάσαι τον Γιώργο, τον γιο της Ασπασίας, από την απέναντι πολυκατοικία; Για δυο χρόνια, είπε ότι θα πήγαινε στην Αθήνα, μόνο για όσο θα διαρκούσε η φοίτηση του σε εκείνο το ΙΕΚ και μετά θα επέστρεφε. Έξι χρόνια έχουν περάσει και ακόμα τον περιμένει η μάνα του, για να αναλάβει το ψιλικατζίδικο. Της έχει πέσει η μέση, της κακομοίρας της Ασπασίας, να κουβαλάει όλη τη μέρα, τα καφάσια με τις Amstel, για να γεμίζει τα ψυγεία και ο κανακάρης της, ακόμα να φανεί. Δεν την αλλάζει, λέει, με τίποτα την Αθήνα, τώρα, που την έζησε. Τη λάτρεψε, λέει, και δεν θέλει να γυρίσει στο νησί. Ακούς καμώματα ο Γιωργάκης; Και εσύ μου λες, πως θες να σπουδάσεις εκεί; Θέλεις δηλαδή, να πάθεις κι εσύ τα ίδια; Να σου ρίξουν τίποτα στο ποτό σου, κανένα βράδυ, και να μην μπορείς να φύγεις ποτέ από εκεί; Γιατί δηλαδή, κακή είναι η Πάτρα, που είναι και σχεδόν δίπλα μας; Μια ώρα με το καράβι, άλλη μια με το λεωφορείο και έφτασες. Θα πηγαίνεις την Κυριακή το βράδυ και το μεσημέρι της Παρασκευής θα μπαίνεις στο λεωφορείο και θα έρχεσαι να σε βλέπουμε λίγο και εμείς. Τι τη θες την πρωτεύουσα; Τόσα χρόνια, στην πρωτεύουσα του νησιού δεν μένουμε; Σου έλειψε ποτέ ο πρωτευουσιάνικος αέρας; Όχι πες μου, σου έλειψε;¨ Η διαπεραστική φωνή της κυρά Βασιλικής, αψηφώντας τα ωράρια κοινής ησυχίας και τα ευαίσθητα νεύρα της γειτονιάς, εκείνο το κυριακάτικο μεσημέρι, ακουγόταν πιο αγχωμένη από ποτέ. Ανεβασμένη πάνω στη ¨Σκάλα του Μιλάνο¨, έτσι είχε βαπτίσει ο άντρας της, τη σιδερένια σκάλα που οδηγούσε στην ταράτσα, έδινε για μια ακόμη φορά τη δική της παράσταση, έξω από το παράθυρο του Περικλή, αφού για κακή του τύχη, η συγκεκριμένη σκάλα περνούσε ακριβώς μπροστά από το δωμάτιό του. ¨Κάνεις πως δεν ακούς τώρα, έτσι; Ξέρεις πως έχω δίκιο και δεν απαντάς!¨ Κρατώντας στο ένα της χέρι, τα φρεσκοπλυμένα ρούχα που επρόκειτο να απλώσει σε λίγα λεπτά και στο άλλο τη σακούλα με τα μανταλάκια, συνέχιζε ακάθεκτη την υψηλόφωνη διάλεξή της, αν και κατά βάθος ήξερε, πως οι ωτασπίδες που συνήθιζε να φοράει ο Περικλής, όταν κοιμόταν, ήταν εξαιρετικά καλής ποιότητας και δεν υπήρχε περίπτωση, όσο δυνατά κι αν φώναζε, να βγει κερδισμένη, σ’ αυτή την άνιση μάχη με την τεχνολογία. ¨Πάω να απλώσω τα ρούχα και τα υπόλοιπα θα τα πούμε σε λίγο, στο τραπέζι. Σήκω και ντύσου να φάμε, μεσημέριασε και εσύ ακόμα κοιμάσαι, σε χειμερία νάρκη έχεις πέσει; Προπόνηση για την Αθήνα κάνεις;Η τελευταία φράση, αν και όλα έδειχναν πως θα έκλεινε την αυλαία, προσωρινά έστω, εντούτοις, προς μεγάλη ατυχία των γειτόνων, που είχαν ήδη βλαστημήσει όλους τους γνωστούς Αγίους, από τη στιγμή που η Βασιλική ξεκίνησε να ωρύεται, και είχαν τώρα περάσει στους λιγότερο δημοφιλείς, όπως ο Άγιος Ιωακείμ και η Αγία Χρυσή, εκτινάχθηκε από το στόμα της, προσέκρουσε στα νυσταγμένα βλέφαρα του Περικλή και προσγειώθηκε ανώμαλα στα αυτιά του άντρα της, του Παναγιώτη, που τη στιγμή εκείνη, έμπαινε στο σπίτι. ¨Πάλι το ζαλίζεις το παιδί; Γιατί δεν το αφήνεις να κάνει αυτό που επιθυμεί; Αφού θέλει να πάει στην Αθήνα, εσένα τι σε κόφτει; Για σπουδές θα πάει, δεν θα πάει να ψήνει κάστανα στην Ομόνοια. Πάλι του λες να πάει στην Πάτρα, για να σε έχει συνέχεια μέσα στα πόδια του; Ήμαρτον!¨ Ο Παναγιώτης, πριν προλάβει να βγάλει το μπουφάν του και να αφήσει στην κουζίνα, τις μπίρες που είχε πεταχτεί να αγοράσει από το ψιλικατζίδικο της Ασπασίας, έλαβε θέση μάχης στα δυο πρώτα σκαλοπάτια, αφενός για να υπερασπιστεί το γιο του, το ¨καμάρι του¨, όπως τον αποκαλούσε, μετά από εκείνο το βράδυ στο καφενείο, όπου τον ενημέρωσαν πως είδαν τον Περικλή, στην καφετέρια της πλατείας, μαζί με μια πανέμορφη, ξανθιά συμμαθήτριά του και, αφετέρου, για να υποστηρίξει για μια ακόμη φορά, το προφίλ του ανοικτόμυαλου, εκσυγχρονισμένου πατέρα, που με τόσο ζήλο καλλιεργούσε στη γειτονιά, από τότε που αποφάσισε να κατέβει υποψήφιος, στις επόμενες Δημοτικές Εκλογές, με το Προοδευτικό Κίνημα Αγίας Τριάδας.

Έξι bloggers με συγγραφικό ταλέντο ανακάλυψαν οι
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ/ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ μέσα από το internet.
Και τους ανέθεσαν να γράψουν ο καθένας μια ιστορία για την Αθήνα. Τις έξι αυτές διασκεδαστικές ιστορίες εξέδωσαν σε ισάριθμα βιβλία εικονογραφημένα από τον ζωγράφο ΜΠΑΜΠΗ ΠΥΛΑΡΙΝΟ.
Το εγχείρημα στηρίχτηκε από την Amstel Pulse κι έτσι τα βιβλία δεν πωλούνται αλλά χαρίζονται!

Η Εταιρεία Πολιτισμού Action Direct ανέλαβε τη διοργάνωση έξι παρουσιάσεων των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων και των βιβλίων τους σε έξι
café –στέκια της νεολαίας.
Εκεί οι συγγραφείς και οι συντελεστές που υλοποίησαν την πρωτοποριακή, όσο και ουσιαστική αυτή ιδέα, σας περιμένουν για να σας προσφέρουν τα βιβλία μαζί με ένα ποτήρι μπίρα Amstel Pulse.
Για περισσότερα:
http://www.citystories.gr/
http://www.facebook.com/group.php?gid=65635682781



ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ http://www.kaleidoskopio.org/
Ο Δημήτρης Μάργαρης, γεννήθηκε πριν από 29 χρόνια στη Ζάκυνθο, όπου σήμερα ζει και εργάζεται ως γραφίστας. Στα 29, αυτά, χρόνια, ασχολήθηκε με τη γραφιστική, τη φωτογραφία, το ραδιόφωνο, τη μουσική, τη ζωγραφική, το web design και το διαδικτυακό blog του ( www.kaleidoskopio.org ), στο οποίο, τα τελευταία 2 χρόνια, διοχετεύει τις απόψεις του, αγνοώντας το γεγονός πως ο μοναδικός αναγνώστης του, έφυγε τον περασμένο Νοέμβριο στο εξωτερικό και από τότε, η τύχη του αγνοείται.Το διήγημα ¨Η Μεγάλη Απόφαση¨ είναι το πρώτο του συγγραφικό πόνημα που καταλήγει τυπωμένο σε χαρτί, αφού ο εκτυπωτής που διατηρεί στο σπίτι του, έχει χαλάσει εδώ και αρκετό καιρό και τα ανταλλακτικά που θα του έστελνε η κατασκευάστρια εταιρεία, δεν έχουν φτάσει ακόμη.Τους τελευταίους μήνες, περνά τον ελεύθερο χρόνο του, ψάχνοντας για τη γάτα του, που ένα βράδυ χάθηκε μυστηριωδώς, αφήνοντας στο κατώφλι της εξώπορτας, ένα σημείωμα που ακόμη δεν έχει κατορθώσει να αποκρυπτογραφήσει, καθώς δεν γνωρίζει άλλες γλώσσες, πέραν της Ελληνικής και της Αγγλικής.Αν κάποιος έχει οποιαδήποτε πληροφορία περί του εξαφανισμένου ζώου, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί του στο jimmargaris@gmail.com. Αμοιβή, δεν δίδεται.